En cok

baritonlari sevdim. Romantikligin altina saklanan bir arabesktim. Ruhi Su, Fischer Dieskau, Carlos Gardel; hepsi ayni seydi benim icin. Iste pablo nerudanin oldugu gibi:

Yazabilirim en huzunlu dizeleri bu gece
Yazabilirim, ornegin, "Gece yaldizli,
ve titriyor mavi, yildizlar uzakta"

Ruzgar donuyor gokte ve sarki soyluyor
en huzunlu dizeleri yazabilirim bu gece
Sevdim onu, ve kimi zaman o da sevdi beni

Bu gibi gecelerde tuttum onu kollarimda
Optum onu defalarca sonsuz gokyuzu altinda

Sevdi beni ve kimi zaman ben de sevdim onu
Nasil sevilmez onun buyuk, durgun gozleri?


Yazabilirim en huzunlu dizeleri bu gece
Dusunurken ona sahip olmadigimi, hissederken onu kaybettigimi

Dinlerken buyuk geceyi, onsuz daha buyuk
ve dusuyor dize ruha, cigin dustugu gibi kira

Ne farkeder sevgim onu tutamadiysa
Gece yildizli ve o degil yanimda

Hepsi bu. Uzakta sarki soyluyor biri. Uzakta.
Ruhum memnun degil onu kaybetmis olmaktan.

Yaklasabilecekmis gibi ariyor bakisim onu
Kalbim onu ariyor ve o degil yanimda

Ayni gece ayni agaclari beyazlatan
Biz, o zamanki biz, ayni degiliz

Sevmiyorum onu, dogrusu bu; fakat nasil da sevdim onu
Ne kisa ask ve ne uzun unutus

Cunku bunun gibi gecelerde o kollarimda tuttum onu
Ruhum memnun degil onu kaybetmis olmaktan.
Bu bana cektirdigi son aciysa da
ve bunlar ona yazdigim son dizelerse de..
Yazabilirim en huzunlu dizeleri bu gece