zorlu bir deadline'in sonuna dogru, onca gun muthis stresle calistiktan sonra, beynin yorgunlugu yendigi, vucudun stresi iletmeyi biraktigi bir an vardir. Bu an bir tur her seyin uzerine cikilan, calismanin hayat stili olarak kabul edildigi, isyanin unutuldugu bir andir. Kisi artik canini sunu bunu yapamiyor diye sIkmaz. bu durum kosarken yasanana benzetilebilir. Kosarken de örnegin kosunun kesinlikle birakilmak istendigi anlar vardir, bu esikler kimi tartismalar sonucu örnegin 2.8(??) ve 4. km. ler olarak tespit edilmistir. Bunun yaninda sonsuza kadar kosulabilecegin hissedildigi anlar da vardir.
dolayisiyla yogun calismali yasam stili zirve ve dip'lerden olusan, gayet discontinuous bir fonksiyon seklindedir. cunku zirve rahatlamasi, elde edilenlerle ilgili gurur vs. calisma uzatildiginda aniden yerini derin bir depresyona birakir.
ve fakat uzatilmadiginda son duzgun bir zamanda geldiginde, hayattaki guzel anlara eklenir. tipki harbici bir sabahlamadan sonra gunesin dogusunu izlemek gibi, sabah okula ilk gelenlerle muhabbet etmek gibi.
No comments:
Post a Comment