nicotine, juice, copy-paste, nicotine, nicotine, find, replace,
(copy-paste . copy paste . find . google . copy-paste)^1000, juice, copy-paste

a special kind of laziness

I am not lazy as some claim. When I know what I should do and how I should do it, I usually go on and do it (workwise of course, while socially it is much more complicated than that). This also shows that academic work is not really for me. I hate this period when things are hanging in the air, when the air is, furthermore, misty.

related work

the hardest is for the first person(s) to cite the paper, for many others just copy and paste.

du"gu"n

Gelinlik baktim bugun internette. Hayatimiz ne garip. Evlenmek hic önemli degil de, isterdim iste hayatta bir kere herkesi bir araya getirebilmeyi. Gelinligi Cil ile secmeliydik mutlaka, o Hatay'da gecerken gördugumuz gelinlikciden bir tane kestirmistir nasil olsa gözune. Sari lale ile Kierkegaard kac kez nisanlanmisti'yi konusurken giyecektim beyazlarimi. Bato, Bahar falan hepbirlikte gelin basi yaptiracaktik. GB yanimdan ayrilmayacak, bekar öptugum son insan olacakti. Ve de hep hep birlikte göbek atacaktik dugunde. Muro, Hulya, hatta mumkunse Sosyal. Sonra daha kimler kimler...

Ögle arasinda evlenme planlarimda bile bir sahit vardi yanimda.

Guzel gelinlikler var ama, ne kadar ugrassam da anlamsizligin tavanina vuruyorum bu konuda. Bu yuzden yuzuge konsantre olmaya calisiyorum. Sonradan gösterecek bir sey olsun bari, sahipsiz sanmasinlar. (Buradan Ayvalik Belediyesinde calisan Hasan'a selamlar, telefonunu vermiyim ayip olmasin)

son 2 pazar'in özetidir

Anne-babanin yolunda

Ey blog, bugun mobilya bakmaya gittik. Ve ben, iste böyle kucuk olup aileyle onu bunu almaya gittigim o uzun, dayanilmaz saatleri hatirladim. Bizim ailede hicbir sey öyle pat diye alinmazdi. Sanki o aldigimiz seyi kullanmak degil, almakti amac. Her turlu ayrinti sorulur, pazarlik edilirdi; sonra baska ayrintilar sorulurdu. Sonra bilmemkimin bu tip seyler yapan bir tanidigi olduguna, ona gidip ayni seyleri teklarlamaya karar verilirdi.

Cocuklugumuzun o ic sIkIcI gunlerini bir arkada birakalim. Gunumuze gelelim. Gunumuzde de mobilya almak bayagi hobi isi. Stockholm'de bir Siteler var mi? Yok. Ama Kungens Kurva var, Barkarby var. Buralar -arabasi olmayan bizim gibi insanciklarin-anca bi 45dk-1saatte ulasabildigi, Ikea'dan Bauhaus'a, ondan Computer City'e bi dolu kocaman ve de kucuk dukkanin bulundugu outlet kompleksleri. Yani benim gul gibi ailemin Sthlm'de yasasa haftasonu takilacagi yerleri. Siteler'e olan benzerlik maalesef ikea ve "benzeri" bi kac mobilyaciyla sinirli tamamen ve nitekim bi oltu kebabi yemege gidilmiyor buraya. Anca muthis alisveris kosusturmacasi icinde Mac amcaya ugranabiliyor.

filling in THE forms, at last

It ain't over 'til you advisor says so

and it really ain't over 'til the committee says so

aslinda cok basit

zayif olmam lazim, cunku göguslerim cok kucuk.

hem acim, hem nikotinim yok, hem de söyle guzel bir mail gelmiyor.
bu da hayat mi canim?

Bugunun Anlam ve Önemi

I am writing "related work" like crazy, but a part of my mind is on our flat. Will it be light? What do we see from the balcony? To see your home, for the first time, a week before you move in, should be a unique affair to us. But I should stop the complaining, the day has come. Tonight tonight...

ic

icim sIkIlIyor icim.

Tanrilarin Arabalari

Stockholm'e geri uctugum gece hava kosullari pek uygun degilmis ucmaya (ve ya inmeye). En iyisi yerde kalmakmis. Inmemize yakin oldukca fazla turbulansa bagli sarsinti oldu ucakta. Ve de yanimda 2 isvecli vardi. Gayet sakin oturdular, hicbir rahatsizlik belirtisi göstermediler. Oysa ben ilk defa böylesi yakin hissettim ölume. Ve yillarin ateisti ben kendimi agnostikligimi savunur ve de dua eder buldum. Ucak sonucta, "boslukta" turbulansla yokolan bi kac bilimsel prensibe göre duzenlenmis bir metal yigini. Her bir kösesine carpmak bizi rahatca öldurur hem. Isimizin tamamen tanriya kaldigina kanaat getirdim velhasil. Özellikle inmek uzereyken ucagin yönunun duz olmamasi beni benden aldi. Yere carptigimizi ve ucagin alt kisminin ayrilip bizi koltuklarimizla yere carpmaya biraktigini hayal ettim. Surekli Discovery channel'da hakkimizda yapilacak belgesel cinladi kulaklarimda. Evet, hic olmadigi kadar cok inanmak istedim tanriya.

Tanriya yakarirken istedigim cennet degil elbet. Sadece böyle ölmemek. Sonra dusundum ne de önemli nasil öldugum. Nasil de her seyi feda edebilecegim bunun icin. Evet, 28 yasinda anladim ki aci cekerek ölmekten cok cok korkuyorum. Ilginctir, kanser olmak böyle korkutmuyor beni. Bir taraftan da kiziyordum kendime ucakta: ne kalmadin yerde, aslinda önlenebilir bir ölum bu, ama sen keyfindesin hep.

Bunu dusunmeme bir sebep de Turkiye'de bindigim taksiler, daha dogrusu kendine 100'de 1500 guvenen taksiciler. Gecenin 2sinde 3unde ortaya cikan bu insanlar genclikten desem degil dunyada her seyi kontrol edebileceklerini sanarak muthis hizlara cikiyorlar daracik sokaklarda. Sarhosun biri ters yönde gidiyor olsa ya, ya biri yanlislikla direksiyonu biraz fazla kirsa yorgunluktan. Hadi memleketimiz gercekten surebilecek olanin yola ciktigi bir yer olsa bir derece anlasilir bu sira kaptirmama icin girdikleri riskler. Insan bile bile kendini bir bidik metal kutucugun icinde ölume atar mi? Ve ya neden atsin? Neyse ben bi arabaya sIkIsIp kalmak, bacagimi kolumu böyle kaybetmek istemiyorum. Zaten hayat zor böyle butunken bile.

Sonuc olarak burada yasamak beni korkak yapmis. Ölesiye korkuyorum "hizla" gelen acili bir ölumden.