sevmek

"HEr insani severek dinlerim. Kaygim vardir. Ne dusunurler, yasama nasil bakarlar diye.
Ama hangi ulkede olursa olsun ortacag dusuncesinden siyrilmis, bagimsiz insana az rastliyorum.

YEryuzunun en guc insanlari Katoliklerdir. Insan taslarla konussun daha iyi. Su ile,
bulutlu gokyuzu ile, gecenin sessizligi ile konussun daha iyi. Ama yuksekogrenim görmus bir
Katolik ile konusmasin. "

Sevmenin iste böyle bir metin gördugunde, "Burda olsaydi da gösterseydim, o de begenirdi" demek oldugunu dusunerek buyudum ben. Benim icin sevmek beynin iste milyonda birinin ozellesebilmesinin yarattigi o tatti dilde. Yoksa hayatin diger kisimlari siradandi, diger zevkler banaldi. Herkes sevebilirdi Akdeniz'i, herkes Matrix'e gidip dovus sahnelerini anlatabilir, Almanlara kil olabilirdi. Herkes spor bir arabanin direksiyonunda kendini kral zannedebilirdi. Oysa öyle mi ayni paragrafa bakip ayni gulumseyemeyi yakalamak?

"Bir kentin sokaklarinda yuruyebilmek. Kentlerin sokaklarinda yurumek yasamin en guzel armaganlarindan biri. Senin yasadigin kentte bombalar patlamasa da yuruyecek sokak kalmadi. Kaldirimlarini, yaya yollarini, havayi, gokyuzunu, vitrinleri, deniz yuzeyini arabalar ve siyah bir kalabalik kapladi. Sana kendi kentinden daha yabanci bir kent var mi? Derinligini bu denli sevdigin ve anini yasayamadigin, giderek birakip attigin, uzaklastiginda yalniz bir tek resmini algiladigin o derin kent."

Böyle olmadi, ayni paragrafi ayni sekilde okuyup anlamiyoruz. Ama yine de seviyoruz birbirimizi. Umarim önumde hic görmedigim, bambaska bir hayat vardir.

writing

I realized that when i write my life comes together. after i write it feels like
my life has a flow. maybe this is what my dear yellow tulip calls a story, maybe one
can, after all, create a story from one's life, although it is an ordinary life.
To write feels really good these days.

Probably writing is very much connected to reading. That's probably part of the reason
why i did not write much these last months. And now i read, although randomly.

Another reason is the lack of input. Well of course this can be connected to the lack
of reading. For me it seems traveling is not directly an input. I take things then too
distantly, too impersonally. I observe and record somewhere. But I do not connect to the
people i see in these trips. If I did, things could be different. Maybe then I would
like to write more. That's why a travel blog for me is a travel blog, not much else.
It takes a long while to mold these types of experiences into one's own story.
And literature is a way to escape and revolt time and space, that is why
I do not feel guilty.

tezer özlu

Bir yaz aksami Muro tavsiye etmisti bana Tezer Özluyu. Bir zaman sonra bu kitabi(Yasamin ucuna yolculuk) aldim (o diger cocukluk geceleri kitabini okumustu) Okumaya basladigim zaman baymisti beni, birakmistim. Simdi ne tesaduf elimde bununla geldim Akdeniz'e. Bir de konformizm problemime cozum bulmayi amacladigim, ama okumasi zoooor 4-5 felsefe kitabim.

"HEr dusunce, her konusma kendi kendine olmak demektir. Bir seyi bir insanla bölusmek gene kendi kendinle bolusmek demektir. Bir insanla sevismek , gene kendi kendinle sevismek demektir. Birisiyle birlikte olmak, yalniz olmak demektir. Bunu cikarma aklindan. Ama Pavese hakli.

"Dunya nasil olmasi gerekiyorsa öyle. Kendi kendini kurtaramayani hic kimse kurtaramaz."

Temel sorun, yalnizlik direncini yitirmemekte. "